Nabożeństwa naszej Cerkwi prawosławnej nawet przy jednym spojrzeniu na ich piękno wywołują w pokornych duszach uczucie uwielbienia; lecz nieporównanie większe uczucie uwielbienia zarówno u duchownych, jak i modlących się wiernych może wywołać rozumienie tajemniczej mocy i istoty odprawiania nabożeństw cerkiewnych. U celebrujących bezkrwawą Ofiarę wzmacnia ono święty zachwyt, który jest wynikiem świadomego przeżywania nabożeństw, a zebranych z pokorą wiernych, przenosząc myślami niemal do niebiańskich przybytków anielskich, niepostrzeżenie pobudza do pozostawienia w słodkim zapomnieniu wszystkich trosk ziemskich. Wielu bogobojnych chrześcijan szukało sposobności oświecenia umysłu takim właśnie światłem zrozumienia i – nie znajdując pomocy odpowiadającej ich pragnieniu – zmuszonych było niekiedy czerpać ogólne wiadomości o cerkwi, nabożeństwie i wszystkich związanych z nimi ważnych rzeczach wyłącznie z księgi dawno wydanej, o nazwie Tablice (…)
W Nowych Tablicach arcybiskup Niżnego Nowgorodu Beniamin (1739–1811) proponuje systematyczny i jednocześnie popularny przegląd rytuału prawosławnego w ostatnim etapie jego rozwoju (od czasów Beniamina do dziś Liturgia prawosławna pozostaje niezmienna). Z tego właśnie wynika wartość traktatu oraz fakt, że nie stracił on swego znaczenia i dziś – może z powodzeniem służyć jako przewodnik po przestrzeni sakralnej, utensyliach liturgicznych, gestach i modlitwach chrześcijaństwa wschodniego.
Z Przedmowy G. Minczewa
