Literatura chrześcijańska pojawiła się w Bułgarii w połowie IX w. za pośrednictwem bizantyńskich misjonarzy. Średniowieczne piśmiennictwo bułgarskie miało szczęście i nieszczęście zarazem rozwijać się w nieprzerwanym kontakcie z kulturą bizantyńską. Szczęście, jako że wspólne wyznanie i wspólna granica sprzyjały wymianie wartości duchowych. Nieszczęście - ponieważ wymianie kulturowej między Bizancjum a Bułgarią towarzyszyły długie okresy rywalizacji politycznej i wojen, nierzadko kontakty duchowe przekształciły się w element nacisku politycznego. Przy wyborze tekstów do niniejszego zbioru zespół z Katedry Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Łódzkiego kierował się ideą pełniejszego przedstawienia postaci bułgarskich anachoretów: teksty hagiograficzne uzupełniane są poetyckimi pochwałami ich czynów. W kilku przypadkach przytoczono również legendy ludowe, ukazujące szczególny wymiar lokalnego kultu świętych. Wybór nie jest przypadkowy, bowiem żywoty i służby świętym pustelnikom są w średniowiecznej literaturze bułgarskiej najpopularniejszym gatunkiem.
